Fenix TK75-2015 vs. Fenix TK75-2018: vergelijking der titanen!

Ondanks zijn respectabele leeftijd blaast de Fenix TK75 nog steeds een flinke partij mee in de zaklampenwereld. Mede dankzij de bewezen betrouwbaarheid, zijn compacte vorm en indrukwekkende output is deze lamp nog steeds populair. Doordat de ontwikkelingen alsmaar doorzetten, geeft de fabrikant de lamp regelmatig een update. De laatste wijziging, die ik beschreven heb in de review van de TK75 2015-editie, is inmiddels al weer wat jaren geleden. De lamp kon dus inmiddels weer een opfrisbeurt gebruiken!

De 2018-versie heeft nog steeds dezelfde afmetingen en vormen, maar is op vele punten behoorlijk aangepast. Ik noem de belangrijkste: De lichtkracht is flink toegenomen, ook de afstand die de lamp haalt is duidelijk verbeterd. Nieuw is ook de laadfunctie die in de batterijhouder is ingebouwd: De losse lader kan thuisblijven! En is er nog meer...maar dat laat ik je verderop in dit verhaal zien. In deze review leg ik de TK75-2018 onder de loep; meestal samen met twee eerdere versies zodat we goed kunnen zien of de updates daadwerkelijk verbeterpunten zijn. Ik ga je ook laten zien door middel van foto’s wat je in het donker kunt verwachten van deze lampen!

Fenix TK75-2018 Unboxing

De verpakking is ten opzichte van de vorige versies amper gewijzigd. Hoeft ook niet, de plastic draagkoffer voldoet prima om de lamp op te bergen en eventueel mee te nemen. Uiterlijk zien we een nieuwe sticker op de box en een nieuw kartonnen wikkel eromheen. Ziet er netjes èn aantrekkelijk uit. Opvallend verschil qua inhoud is de bijgevoegde usb-kabel; uiteraard omdat dit de eerste direct-oplaadbare TK75 is. Alleen dus een kabel hier, Fenix is er van uitgegaan dat je zelf een laadstekker met usb-poort hebt. Ik denk niet dat dit voor iemand een probleem is… Dus in het kort over de verpakking: Wat mij betreft in orde; op een ding na: Ik mis nog steeds een holster; het lijkt erop dat Fenix de lanyard plus de bijgeleverde draagriem afdoende vindt. Vergeet niet bijpassende batterijen (let op, button-tops!) te bestellen; dan kun je direct aan de slag.

Ook de nieuwste versie van de Fenix TK75 is nog op dezelfde leest geschoeid, dus wanneer je de verschillende versies van een afstandje bekijkt, zie je amper verschillen. Toch heeft iedere versie zijn eigen kenmerken die pas het best naast voren komen door ze naast elkaar te houden. Het meest in het oog springende verschil is het “bedieningspaneel” met metalen bedieningsknoppen dat nu op de lamp geschroefd is. Tussen de knoppen zit een kleine led, dat is de power indicator. Het profiel van de body is wat fijnmaziger geworden om betere grip te garanderen. Persoonlijk merk ik weinig verschil, bij de 2015-versie was dit al in orde. De inkepingen in de lampkop en de gewijzigde vorm de eind kap zorgen ervoor de lamp vrijwel niet wegrolt wanneer je hem neerlegt. Voor mij een goede verbetering hier ten opzichte van de vorige modellen.

Even dit tussendoor: Wat betreft bouwkwaliteit, afwerking en gebruikte materialen is de TK75-2018 een echte Fenix en scoort dus uitstekend op deze punten.

Binnenin de lampkop zien (zover ik kon zien) dezelfde reflector als de TK75-2015. Hèt verschil zit hem hier in de leds: de 2018-versie heeft vier stuks XHP35 HI aan boord. Deze leds hebben een hogere lichtopbrengst dan de XM-L2 U2’s uit versie-2015, daarboven hebben ze ook nog de eigenschap een flinke afstand te bereiken; deze leds zien we op het moment ook terug in lampen die bedoeld zijn om ver te schijnen, de zogenaamde “throwers”. Logische update dus van Fenix; meer lumen èn meer bereik voor de TK75 met deze XHP35 HI-led.

Wanneer we de lampen openschroeven, komt een ander groot verschil aan het licht: de batterijhouder. Optisch zie je vooral aan de bovenzijde verschil: bij de nieuwste versie (die overigens zwart is) ogen de contactpunten een stuk stabieler, al kan ik me met de vorige versies geen problemen herinneren. Ook zit hier een controlelampje voor de batterijstatus ingebouwd, wat je door middel van het kleine blauwe knopje op kunt roepen. Maar dit is niet het belangrijkste, dat vinden we bovenaan de zijkant. Hier vinden we een micro-usb poort waarmee je de batterijen kunt opladen. Dit maakt een losse lader overbodig! Tijdens het laden knippert het lampje rood, wanneer de accu’s vol zijn licht hij groen op. Logisch en eenvoudig. Het volledig laden van vier 3500 mAh accu’s nam een kleine vier uur in beslag met een 1A-lader, geen slechte prestatie dus. Let op: konden de vorige versies zowel met flat-tops als met button-top accu’s overweg, bij de TK75-2018 heb je echt button-top 18650's nodig.

Het laden van de accu’s op deze manier heeft als groot voordeel dat de waterdichtheid beter gegarandeerd kan worden dan bij een met laadpoort aan de buitenkant waar je het risico blijft houden dat de afdekking niet volledig is en er toch water in de unit komt. Nadeel is dat je de lamp altijd moet openen om te kunnen laden en dus bijvoorbeeld je o-ringen wat sneller zullen slijten. Daarom is het raadzaam de schroefdraden regelmatig in te vetten. We kunnen het hoofdstuk eerste indrukken afsluiten met deze conclusie: Het is Fenix weer gelukt om diverse zaken te verbeteren aan een product dat al superdegelijk in elkaar zat. De laadfunctie werkt prima en snel genoeg; je kunt eventueel ook nog de rest van je 18650-batterijen ermee opladen. Dik in orde dus! Maar omdat tekst niet alles zegt, vind je hieronder een impressie door middel van foto’s!

Bediening van de Fenix TK75

De gebruikersinterface is ten opzichte van de TK75-2015 niet drastisch gewijzigd, te meer omdat deze al logisch in elkaar zat. Gelukkig is de SOS-mode weer terug die ik bij de 2015-versie miste. Belangrijkste verschil zit hem in de bedieningsknoppen: de metalen schakelaars van de TK75-2018 zijn wat kleiner, hebben minder grip dan de rubberen knoppen van de vorige versies en ze liggen duidelijk dichter bij elkaar. Voordeel is de duurzaamheid; deze knoppen zijn vrijwel onverwoestbaar. Nadeel vind ik de grootte en de grip: het risico van het per ongeluk pakken van de verkeerde schakelaar is een stuk groter dan bij de vorige versies. Het drukpunt is overigens goed.

De gewone lichtstanden worden ingeschakeld door de rechter knop iets langer dan een seconde in te drukken, daarna loop je via korte klikken door de zes lichtstanden. De 2018-versie heeft er dus een lichtstand bijgekregen, wat een goede toevoeging is. Ook nieuw is dat je altijd de turbo mode via deze knop kunt inschakelen, door de schakelaar iets meer dan twee seconden in te drukken. Dit werkt zowel met een ingeschakelde als uitgeschakelde lamp, je kunt dus altijd direct naar de Turbo-stand. Een wat vreemde bijkomstigheid is hier dat de lamp kort voordat hij naar Turbo gaat eerst start in de laatst gebruikte lichtstand (wanneer uitgeschakeld) of kort uitgaat (wanneer ingeschakeld). Dat is het “nadeel” van veel functies onder één knop stoppen, maar dat weegt mijns inziens niet op tegen de voordelen die je ervan hebt.

De lamp uitschakelen doe je altijd op dezelfde manier: de schakelaar iets langer dan een seconde ingedrukt houden. De verdeling van de modes is mijn inziens top: Eerst twee lagere lichtstanden, dan twee in het middensegment en vervolgens een goede high-modus die je lekker lang aan kunt laten staan. De Turbo is vervolgens weer duidelijk een schep er bovenop, maar deze stand is bedoeld voor niet te lang, lees pakweg twee tot vier minuten. De lamp wordt in deze stand behoorlijk warm en zal dankzij de ingebouwde beveiliging tijdig terugschakelen naar een lagere stand. Na een (korte) afkoelperiode kun je weer terug naar Turbo.

De linker knop is voor de knipperstanden. Kort ingedrukt houden schakelt de verblindende stroboscoop-mode in (pas op voor je ogen!). Om het je belager nog moeilijker te maken heeft de stand twee frequenties, wat volgens Fenix nog desoriënterender werkt. Een korte klik in deze stand schakelt de SOS-functie in, die in tegenstelling tot de stroboscoop niet de maximale 5100 lumen gebruikt. Daar is over nagedacht, omdat deze stand in geval van nood niet teveel van de accu mag vragen omdat het noodsignaal wellicht lang nodig is. Je moet om deze stand in te schakelen wel even “langs” de verblindende stroboscoop-mode… Je kunt de linkerknop (wanneer de lamp stand-by is) ook gebruiken voor een powercheck; dit werkt op dezelfde manier als de blauwe knop op het oplaadbare batterijcompartinent. Wanneer de lamp aan opladen toe is, zal de indicator tussen de schakelaar rood oplichten. Al met al een goede gebruikersinterface voor de TK75-2018 met wat kleine eigenaardigheden. Technisch werkt het allemaal perfect, zoals het een ware Fenix betaamt :-)

Fenix TK75-2015 vs Fenix TK75-2018

Zoals ik eerder zei, de TK75 gaat in deze vorm al heel wat jaren mee. Toch zijn er telkens verbeteringen en wijzigingen aangebracht. Laten we de laatste drie modellen eens naast elkaar houden en zien wat er in de loop van de jaren veranderd is!

Output van de Fenix TK75

Genoeg gepraat en geschreven wat mij betreft; laten we eens gaan kijken naar waar het eigenlijk om draait bij een zaklamp: hoeveel licht komt eruit? We beginnen binnenshuis met het schijnen op een witte wand. Zo kunnen we mooi het lichtprofiel zien en het verschil tussen de drie lampen wat lichtkleur betreft.

Doordat de reflector is opgebouwd uit kleine reflectors zie je als het ware drie lichtbundels die elkaar overlappen. Dit verklaart de “bloemvorm” van het lichtprofiel wanneer je op het plafond of een muur op korte afstand schijnt. Dit is normaal en buiten nauwelijks waarneembaar.

Verrassend is het verschil in lichtkleur tussen de eerdere versies en de TK75-2018. Deze heeft een duidelijk neutralere lichtkleur, wat op mij een stuk aangenamer overkomt. De kleur van de 2018-versie neigt wat meer naar zonlicht, dit resulteert in een betere kleurweergave. Bovendien wordt een neutralere kleur minder gereflecteerd, wat betekent dat je jezelf bij een hogere luchtvochtigheid minder snel zult verblinden.

Hieronder de profielen. Opvallend is dat de 2900-lumen versie een wat kleinere hotspot heeft dan de 2015-versie. Dit komt doordat de drie reflectors wat dieper zijn dan de vier van de TK75-2015. De afgeplatte leds van de TK75-2018 zorgen ook weer voor meer bereik, wat resulteert dat deze versie de kleinste en felste hotspot heeft. Qua opbouw ontlopen de profielen elkaar niet veel; ik kan ook geen mankementen of oneffenheden ontdekken. Je ziet duidelijk dat alle TK75’s grote en felle hotspot hebben, met daarom een gelijkmatige spill. Deze lampen zullen dus een groot bereik combineren met veel licht op middelmatige afstand, wat deze lampen perfecte zoeklichten maakt! Door middel van het schijnen op een witte wand kun je ook goed zien of de profielen vrij zijn van vlekjes en oneffenheden. Ik kan je wat dat betreft geruststellen: Ook op dit punt heeft Fenix het uitstekend voor elkaar!

Aangezien deze kanonnen eigenlijk niet bestemd zijn voor het schijnen op een wand of plafond, nemen we de lampen mee naar waar ze zich het best thuis voelen: buiten dus! De eerste locatie is een weg met een bomenrij op links en rechts een met gras begroeide dijk. Op deze manier krijgen we een goed idee van de lichtkleur en het bereik. Opvallend bij de TK75-2018 zijn de twee goede laagste standen. Met deze standen heb je in veel gevallen ruimschoots voldoende licht en gaan de accu's lekker lang mee. Ook valt de enorme sprong van de op een na hoogste stand naar Turbo op: de lamp maakt iedere keer weer indruk! Hieronder de TK75-2018 in actie, van de laagste naar de hoogste stand.

Nogmaals dezelfde locatie en nu beginnen we met de “zwakste” broer uit de test, de 2900 lumen-versie. Deze lamp blijf gewoon zijn partij meeblazen hoor, zoals je op de foto ziet!

De 2015-versie met 4000 lumen is optisch niet zo’n hele sprong vooruit ten opzichte van “versie 2”. De lamp licht op kortere afstand duidelijk meer uit, maar heeft ook wat minder diepe reflectors dan de versie met 2900 lumen. Daardoor reikt hij niet heel veel verder dan eerstgenoemde.

Nogmaals de foto van de TK75-2018. Je ziet hier goed dat deze lamp duidelijk meer bereik heeft, de hotspot is een stuk feller. Mooi om te zien dat dit amper ten koste gaat van de prestaties of korte afstand, waardoor je een enorme lap tegelijk kunt uitlichten.

Volgende locatie: Laten we hier eens een test doen qua bereik. We beginnen ook hier weer met de oudste versie. De boom staat op zo’n kleine 250 meter. Alle lampen in de turbo-stand.

Alle versies halen (uiteraard) met gemak deze afstand. Op deze locatie zie je mooi het profiel van de lampen. De vier leds / reflectors van de laatste versies zorgen voor een breder profiel, waardoor je op grotere afstand een duidelijk breder gebied in het zonnetje zet.

Je ziet op deze locatie duidelijk dat de 2015-versie meer lumen heeft; er wordt duidelijk een breder vlak uitgelicht. De lichtkleur verschilt hoegenaamd niet van de versie met 2900 lumen, het bereik is wel beter: de boom is beter zichtbaar.

Op deze locatie zie je overduidelijk de indrukwekkende prestatie van de TK75-2018 ten opzichte van z’n oudere broers: Een (veel) beter bereik, mooiere lichtkleur en een meer egaal profiel. Het is elke keer weer een feestje om de hoogste stand bij deze lamp in te schakelen!

Hieronder nog wat plaatjes met de lamp in de hand; dit geeft een mooi beeld wat betreft de verhoudingen gebruiker en lichtprofiel. De schapen op de dijk hadden overigens geen problemen met deze lichtkanonnen; al gingen ze wel regelmatig aan de wandel tijdens de opnames…

Conclusie

De nieuwe Fenix TK75 2018-versie is in veel opzichten een mooie stap voorwaarts. Vooral qua lichtkracht: Deze versie gaf mij hetzelfde gevoel als wanneer de eerste versie uitkwam: je moet het een keer gezien hebben! Het opladen van de batterijen in de lamp zal het voor veel gebruikers makkelijker maken: je hoeft niet direct meer op zoek naar een geschikte lader. Ook is het design wat aangepast; vooral de betere bescherming tegen wegrollen is een welkome verbetering. De stalen bedieningsknoppen zullen een langere levensduur hebben dan rubberen, maar ze hadden van mij wat groter mogen zijn. Vergis je jezelf per ongeluk, schakel je de oogverblindende stroboscoop in. De indicator tussen de knoppen is top en duidelijk een stap vooruit ten opzicht van eerdere gebruikte indicaties die Fenix gebruikte in z’n lampen. De enorme lichtkracht uit zo’n compacte lamp heeft een keerzijde: het schijnen in de turbo-stand is in de meeste gevallen beperkt tot minder dan vijf minuten. Dan heeft de lamp een afkoelingsperiode nodig. Gelukkig heb je buiten deze turbo nog vijf standen waarin de lamp het wel lekker lang volhoudt; deze sterktes zullen in de meeste gevallen ruim voldoende zijn tijdens bijvoorbeeld zoekacties, avontuur, het uitlaten van de hond of op de camping of boot.

Was de TK75 altijd al een topper, deze vernieuwde versie doet daar duidelijk een schep bovenop. Aanbevolen!